Ελευθέρα βοσκή

Λένε πως η γρια κότα έχει το ζουμί. Και πως η κότα ελευθέρας βοσκής είναι πιο νόστιμη.
Ιδού οι λόγοι:
Η κότα που ζει τη ζωή της χωρίς πρόγραμμα, δηλαδή ξυπνάει το πρωί ό,τι ώρα θέλει αγνοώντας τον πετεινό που πετάγεται από τα άγρια χαράματα και αρχίζει τη φασαρία (κατάλοιπο από το στρατό) και μετά ξεκινάει να σουλατσάρει στη γειτονιά περισυλλέγει αρχικά ό,τι έχει περισσέψει από την προηγουμένη. Με αυτόν τον τρόπο επιτελεί έργο κοινοφελές καθότι γλιτώνει τους υπόλοιπους από το να καθαρίζουν σημεία και περιοχές από υπολείμματα, που ούτως ή άλλως είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθούν, να όμως που το μικρό ράμφος της κότας κάνει θαύματα και εισχωρεί εκεί οπού καμιά σκούπα δεν πλησιάζει καν.
Επιπλέον, η κότα που βόσκει ελεύθερα στην αλάνα, παρακολουθεί με ενδιαφέρον όλα όσα συμβαίνουν γύρω της, αποκτώντας γνώση και συσσωρεύοντας εμπειρία αναφορικά με τις κοινωνικές σχέσεις και συναναστροφές. Ανά πάσα στιγμή γνωρίζει τι γίνεται πίσω από την ουρά της ή κάτω από τη μύτη της και δεν την πολυενδιαφέρει κιόλας αν άλλοι την κουτσομπολεύουν. Κάνει κι αυτή το ίδιο με την πρώτη ευκαιρία, χωρίς όμως να έχει πρόθεση να προσβάλλει κάποιον. Απλά συμβαίνει να σχολιάζει γεγονότα και προβλήματα άλλων, όχι μόνο επειδή δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει αλλά επειδή έτσι αισθάνεται ότι αποτελεί μέρος ενός συνόλου, στο οποίο επιθυμεί να συμβάλλει, αν και όχι πάντα με την ευτυχέστερη κατάληξη.
Πολλές φορές η κότα θέτει σε πραγματικό κίνδυνο τη ζωή της, όταν από λαιμαργία ή από αφηρημάδα, καταπίνει ολόκληρα κομμάτια πέτρας, μετάλλου ή άλλου δύσπεπτου αντικειμένου και μετά τρέχει και δεν φτάνει. 'Αλλοτε πάλι παρασύρεται από τις σκέψεις της και για λίγο δεν την παίρνει από κάτω κυριολεκτικά κάποιο διερχόμενο όχημα, τετράτροχο ή δίτροχο. Τότε βέβαια τσιτώνει, ενοχλείται, συγχύζεται, κράζει, ξεπουπουλιάζεται, αλλά σιγά σιγά ξαναβρίσκει την ηρεμία της και αποσύρεται διακριτικά σε σκιερό μέρος για να κουρνιάσει.
Το τελευταίο πράγμα που θα χαρακτήριζε την ερωτική της ζωή είναι η στασιμότητα και η πλήξη. Κάθε άλλο. Η επιλογή του ερωτικού συντρόφου δεν στηρίζεται στην παρωχημένη αντίληψη περί σιγουριάς και ασφάλειας που επιδιώκουν άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Η ηδονή είναι το πρωτεύον, που μαζί με την ποικιλία και τις εναλλαγές των παρτενέρ κάνουν το ζευγάρωμα για αυτή κάτι περισσότερο από μια καταναγκαστική πράξη με σκοπό την αναπαραγωγή.
Σε γενικές γραμμές ζει ζωή έντονη παρά το ότι, εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό. Αυτό, σε συνδιασμό με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά του έκλυτου βίου της, χαρίζουν στη σάρκα της αυτή τη νοστιμιά που όλοι αναγνωρίζουμε κάθε που τρώμε ψημένο στη σχάρα ένα μπούτι κότας ελευθέρας βοσκής, με λίγη ρίγανη, μια πρέζα αλάτι και μπόλικες σταγόνες λεμόνι.

L.N.E.

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες ναρκωτικών και ψυχότροπων ουσιών, μερικές λιγότερο διαδεδομένες από κάποιες άλλες, πάντως όλες αρκούντως επικίνδυνες για τη ψυχική και σωματική υγεία των χρηστών. Δεν σκοπεύω να κάνω κήρυγμα κατά των ναρκωτικών, αντιθέτως, πιστεύω στην ελευθερία διάθεσης του σώματος κατά το δοκούν του καθενός. Είναι όμως ενδιαφέρον να διαβάζει κανείς την παγκόσμια ιστορία των ναρκωτικών, διότι από πολύ παλιά η χρήση τους ήταν συνυφασμένη με εθιμοτυπικά ή ιεροτελεστίες, περίπου όπως γίνεται σήμερα με την τελετουργική παρακολούθηση στην ΤιΒι ενός μεγάλου ποδοσφαιρικού αγώνα (ντελίριο) ή μιας φτηνής τηλεοπτικής παραγωγής, στην οποία γίνεται κατάχρηση δακρυγόνων κολυρίων από τους πρωταγωνιστές (νιρβάνα).
Μία πρόσφατη μελέτη δημοσιευμένη σε έγκυρο ιατρικό περιοδικό (Ζoριατρική, τεύχος 37, σελ. 5-16), στην οποία επιχειρείται η κατάταξη όλων των γνωστών, μέχρι σήμερα, ναρκωτικών ουσιών ανάλογα με την επικινδυνότητά τους, αποφαίνεται ότι την πρώτη θέση καταλαμβάνει μια ουσία που φέρει τα αρχικά L.N.E (Low Novelty Eden, σε ελεύθερη απόδοση Εδέμ χαμηλής πρωτοτυπίας). Το συγκεκριμένο ναρκωτικό απασχόλησε την ιατρική επιστήμη (και τις αρμόδιες αρχές καταπολέμησης των ναρκωτικών...) μόλις τα τελευταία τρία χρόνια, επειδή η χρήση του σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ελάχιστα διαδεδομένη, αλλά και για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν μπορεί να διαγνωστεί εύκολα σε κάποιον χρήστη η λήψη του, καθότι αφομοιώνεται αστραπιαία από τον ανθρώπινο οργανισμό και αποβάλλεται το ίδιο εύκολα από αυτόν, όπως συμβαίνει με το βήχα ή το φτάρνισμα. Ο αυξημένος κίνδυνος συνίσταται ακριβώς σε αυτό: Ασάφεια ως προς την επίδραση που μπορεί να έχει σε κάθε οργανισμό, έλλειψη γνώσεων αναφορικά με την προέλευσή του, ανεπάρκεια στοιχείων σχετικά με τη διακίνησή του στη διεθνή αγορά. Κατά συνέπεια, αδυναμία ελέγχου της κυκλοφορίας του και εξαγωγής ασφαλών συμπερασμάτων για την αντιμετώπιση του φαινομένου από τις Αρχές που διατείνονται ότι η διάδοσή του μπορεί να λάβει διαστάσεις επιδημίας στο μέλλον.
Επιπλέον - συνεχίζει η ίδια έρευνα - ελλείψει κάποιου ονόματος στη συγκεκριμένη "αγορά", το ναρκωτικό αυτό έλαβε την ως άνω ονομασία από την ομάδα ερευνητών που διεξήγαγε τη μελέτη. Πώς συνέβη αυτό; Κατά το στάδιο επεξεργασίας του υλικού που είχε συσσωρευτεί, η εν λόγω ομάδα δεν κατόρθωσε να διαγνώσει τη διαφοροποιημένη επίδραση που είχε πάνω στους εθελοντές - χρήστες η ουσία L.N.E. τόσο σε σχέση με άλλα, ήδη γνωστά, ναρκωτικά, όσο και με φάρμακα placebo, δεδομένου ότι όλοι τους συμπεριφέρονταν φυσιολογικά και όλες τους οι λειτουργίες παρέμεναν σε εγρήγορση, όπως ακριβώς και πριν να δοκιμάσουν το ναρκωτικό αυτό. Αν και η πλειονότητα των συμμετεχόντων επαναλάμβανε τη λέξη Παράδεισος ή Εδέμ στις αναφορές που προσκόμισε κατά το τέλος της δοκιμαστικής περιόδου, η όλη περιγραφή της επήρειας υπό την οποία είχε βρεθεί καθένας από αυτούς τους χρήστες δεν παρουσίαζε κάποιο αυξημένο βαθμό πρωτοτυπίας και στατιστικής μοναδικότητας, όπως συμβαίνει με τα προιόντα της διανοίας, με ένα ποίημα ή ένα μουσικό θέμα φερειπείν. Περαιτέρω, επειδή το ίδιο το effect ήταν απόλυτα καλυμμένο από τις υπόλοιπες αντιδράσεις των χρηστών, που δεν πρόδιδαν σε καμία περίπτωση την προηγούμενη λήψη του εν λόγω ναρκωτικού, η ομάδα των ερευνητών αποφάσισε να το ονομάσει αυτό που είναι: Ένας Παράδεισος (αυτός που ελεύθερα φαντάζεται ο καθένας και στον οποίο επιλέγει να τοποθετείται, έστω και για λίγο) από τον οποίο όμως απουσιάζει η πρωτοτυπία εκείνη που θα τον εξίσωνε με το γνωστό Κήπο της Εδέμ των βιβλίων Θρησκευτικών. Με αυτή τους την απόφαση, χωρίς να παίρνουν στάση αρνητική ή θετική, πρακτικά αρκέστηκαν στο να ονοματίσουν ένα ναρκωτκό με το όνομα που του ταιριάζει εξαιτίας της ουσίας του και όχι με βάση την ουσία του. Με άλλα λόγια, η σύσταση της ουσίας και οι ενώσεις αυτής δεν υπερίσχυσαν του ονόματος εξαιτίας της σύστασης της ουσίας και των ενώσεων αυτής. Και τούτο, όχι επειδή ήταν ανεπαρκείς επιστήμονες ή επειδή παρασύρθηκαν από την πρωτόγνωρη επίδραση που είχε το ναρκωτικό αυτό. Ενδεχομένως, έχοντας πλησιάζει τόσο κοντά στην καταγωγή μιας αλήθειας που δεν είχαν συναντήσει ξανά, οδηγήθηκαν σε αυτήν την επιλογή, χωρίς να έχουν άλλη επιλογή, δηλαδή αβίαστα.
Ίσως αυτός να είναι κι ο λόγος που το προαναφερθέν ναρκωτικό είναι δυσεύρετο, όχι επειδή είναι ακριβό ή επειδή προέρχεται από το άνθος του τάδε φυτού που φύεται στις παρυφές του τάδε όρους και δίνει άνθη κάθε που ο ήλιος το χτυπάει με την τάδε κλίση για λίγα λεπτά. Όχι. Είναι δυσέυρετο επειδή είναι δύσκολο στις μέρες μας να μεταφερθούμε στον Παράδεισο που φαντασιώνομαστε, χωρίς να παρουσιάζει αυτός αυξημένη πρωτοτυπία.
Αν λοιπόν κάποιος από εσάς δοκιμάσει αυτήν την εμπειρία, δηλαδή πει, σκεφτεί, αισθανθεί, νομίσει, πιστέψει, φανταστεί, δει, υποψιαστεί, διαπιστώσει, βρεθεί στην Εδέμ όπου όλα είναι καινούργια αλλά όχι ιδιαίτερα πρωτότυπα, όλα είναι ωραία αλλά όχι ιδιαίτερα πρωτότυπα, όλα είναι άγνωστα αλλά όχι ιδιαίτερα πρωτότυπα, τότε - καταλήγει η έρευνα - θα βρίσκεται σίγουρα υπό την επήρεια του ναρκωτικού L.N.E.

Χωρίς τίτλο

Ναι,
επέστρεψα το ίδιο βράδυ και ξάπλωσα
στην κοίτη της ανάμνησης
που συντηρούσες στην κατάψυξη.
Ανάμεσα στα ληγμένα λαχανικά,
το μισοφαγωμένο παγωτό οικογενειακής συσκευασίας
και τα προκατασκευασμένα μπιφτέκια
παρείσφρυσα στη σακούλα με τα παγάκια
θέτοντας στη διάθεσή σου τα σημεία της τήξης μου.

Και κάθε που ανοίγεις την πόρτα αναστενάζοντας,
με τα λεπτά σου δάχτυλα
ψαχουλεύεις στην ωμοπλάτη των πεπερασμένων συμβάντων
και οι κινήσεις σου παπαγαλίζουν με ευκολία
την ίδια διαδρομή, σχεδόν χωρίς να καταναλώνουν ενέργεια.
Με συνέπεια αγγλοθρεμμένου,
η απόπειρα να σαστίσεις επαναλαμβάνεται άθελά σου,
κάθε απόβραδο,
το μόνο καλό της συνήθειας.

Μετατοπίζομαι ελαφρώς,
όσο επιτρέπει η γειτνίαση με τα κατηλειμμένα εδάφη,
που παραμένουν ανένδοτα σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση.
Όλα πια εξαρτώνται από τη δική σου επέμβαση.
(Να αερίζεις τα όνειρα, μου έλεγες,
και να τα βγάζεις βόλτα όπως το σκύλο,
κι αν σου λυθούν, άστα αδέσποτα)

Η ατέρμονη ταλάντωση
παραλύει τη συγκέντρωση της επιθυμίας
κι εγώ σαν βάτραχος
πασχίζω να κρατηθώ ακίνητος.
Ώσπου να πραγματοποιήσω το αιφνίδο άλμα μου
για να αιχμαλωτίσω το επόμενο θύμα μου
αναμένω το άγγιγμα του μαγικού ραβδιού
που θα με επαναφέρει στην προτέρα κατάσταση.
Εις μάτην.
Οι πρίγκηπες έπαψαν να ζουν στα παραμύθια.

Κινητή αμέλεια

Στην Αττική σήμερα 19 άτομα έχασαν τη συσκευή του κινητού τους τηλεφώνου και 2 την ξαναβρήκαν. Ο ένας από αυτούς τους 2 δεν είχε καν αντιληφθεί ότι την είχε χάσει, οπότε θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι αυτό που στην ουσία έχασε ήταν η ευκαιρία να ξαναβρεί ανέλπιστα ένα αντικείμενο αξίας (;) που είχε απωλέσει πρόσφατα, δηλαδή να θυμηθεί πώς είναι να εκπλήσσεται.
Η συσκευή του κινητού τηλεφώνου έχει αντικαταστήσει σήμερα στην παλάμη των ανθρώπων, μεταξύ άλλων, και εκείνα τα πρόχειρα σημειώματα με στυλό που γράφαμε στο σχολείο, είτε επρόκειτο για ένα αριθμό τηλεφώνου (που εκείνη την εποχή αποτελούνταν στη χειρότερη των περιπτώσεων από επτά ψηφία) είτε αφορούσε μια υπενθύμιση στη διάρκεια της μέρας. Μια από τις πιο διαδεδομένες λειτουργίες των τηλεφωνικών συσκευών νέας γενιάς (νομίζω της δεύτερης κατά σειρά), είναι η λήψη φωτογραφιών ή βίντεο με το πάτημα ενός απλού κουμπιού και τη στόχευση φυσικά ενός αντικειμένου, κινητού ή μη.
Άλλη λειτουργία που επιτελούσε και συνεχίζει να επιτελεί η εν λόγω εφεύρεση είναι η ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων, ιδίως στη μεταμεσονύκτια ζώνη όπου άλλοι κοιμούνται και άλλοι πληκτρολογούν το σύντομο και καμιά φορά διφορούμενο μήνυμά τους (ό,τι καλύτερο για τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας) με τη συνοδεία κάπνας, δυνατής μουσικής, τσίκνας, φασαρίας, ή μέσα στο κρύο, στη ζέστη, στην παραλία, στο δρόμο, στο φανάρι, εν κινήσει, εν βρασμώ ψυχής, εξαιτίας βαρεμάρας, πλήξης, όρεξης, καύλας, υπό την επήρεια αλκοόλ, ψυχότροπων ουσιών, από ανάγκη, από πανικό, από κακία, από συμπάθεια, από υποχρέωση, από νοσταλγία, από ενδιαφέρον, κατά λάθος, κατά τύχη, κυνικά, κανονικά, κολακευτικά, καταπληκτικά, οπωσδήποτε, με τίποτα, μπα, δεν νομίζω, ίσως, αργότερα, άντε να δούμε, πάλι; πότε; γιατί; ΟΚ, τα λέμε, φιλάκια.
Επειδή η συσκευή αυτή από μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτα εκτός κι αν κάποιος την ενεργοποιήσει κι επειδή η δύναμη που απελευθερώνει μόλις ενεργοποιηθεί διοχετεύεται απευθείας στο κέντρο του εγκεφάλου, γεμίζοντας τον κορεσμένο χώρο με προβληματισμούς και συναισθήματα, η ξαφνική απώλεια αυτού του μηχανήματος συνδέεται αναπόφευκτα με την εξαφάνιση του ερεθίσματος: όλος ο κατάλογος των επαφών, όλες οι αποθηκευμένες φωτογραφίες, όλα τα ληφθέντα SMS έχουν αντικαταστήσει την ατζέντα από χαρτί, την ονειροπόληση και την ανάμνηση με ένα πρακτικό μαραφέτι. Στα τοιχώματα των αναφορών μας κατοικούν πλέον οι αριθμοί κινητών τηλεφώνων και όποτε αυτά αλλοίωνονται - καμία επικάλυψη δεν αντέχει στο χρόνο, ακόμη και αυτή από ανθεκτικό νικέλιο - μας πιάνει κρύος ιδρώτας.
Έτσι ίδρωσα κι εγώ χθες, όντας ο 4ος ή 5ος εκ των 19 συνολικά, που έχανε τη συσκευή του από συγγνωστή αμέλεια.

Δύο από κάθε

Δυο χέρια
δεν φτάνουν να αγκαλιάσουν
δεν αρκεί ένα σώμα
μονάχα
η αγάπη σου είναι που μου λείπει
αρκετή.

Δυο μάτια
δεν φτάνουν για να βλέπουν
δεν αρκεί ένα βλέμμα
ακόμα
και τα δάκρυα νηστεύουν καθαρά από
τακτική.

Δυο χείλια
δεν φτάνουν να φιλήσουν
δεν αρκεί ένα στόμα
παρόλα
τα γεμάτα σου τα γέλια στο ποτήρι
το πρωί.

Δυο λέξεις
δεν φτάνουν να ονομάσουν
δεν αρκεί ένα ρήμα
συντάσσω
χωρισμένες αναμνήσεις δίχως τάξη
στο χαρτί.

Φυσικά

Σήμερα δέχτηκα επίσκεψη από ένα παλιό φίλο ξαφνικά. Δηλαδή χωρίς να λάβω πρώτα ένα e-mail ή SMS για την άφιξή του στην πόλη. Προφανώς είναι από εκείνους τους ανθρώπους που ακόμη κουβαλάνε μαζί τους μια ατζέντα με διευθύνσεις και τηλέφωνα οικίας, κάπως παλιομοδίτικο στις μέρες μας, αλλά που δεν περιμένεις ότι θα εμφανίζονταν στο κατώφλι του σπιτιού σου την πιο απίθανη ώρα. Κοιταχτήκαμε για λίγο μέχρι να σιγουρευτούμε ότι έχουμε πέσει στο "σωστό" άνθρωπο και το μόνο που με ρώτησε εκεί στην εξώπορτα ήταν αν μπορεί να περάσει. Εγώ του απάντησα "φυσικά" και τότε αυτός μου γύρισε την πλάτη και έφυγε. Καθώς απομακρύνονταν σήκωσε το χέρι και με χαιρέτησε, πάντα με γυρισμένη την πλάτη προς τα μένα που στεκόμουν άναυδος μπροστά από τη μισάνοιχτη πόρτα, σχεδόν μεσάνυχτα.
Είχαμε να συναντηθούμε για περισσότερο από μια δεκαετία δεδομένου ότι η γνωριμία μας κρατάει από τα χρόνια που σπουδάζαμε στην ίδια πόλη, την οποία εγκατέλειψα κακήν κακώς μετά το πέρας των σπουδών μου και έκτοτε έκοψα κάθε δεσμό με εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Παρόλα αυτά, κι ενώ κάθε σχέση μου με την πλειονότητα των ανθρώπων που είχα γνωρίσει και αγαπήσει σε εκείνη την πόλη είχε ουσιαστικά διακοπεί βίαια, εξακολουθούσε να με απασχολεί η τύχη κάποιων από αυτούς, πολλές φορές μάλιστα με έτρωγε κανονικά η περιέργεια να μάθω νέα τους, να ξέρω τι έχουν απογίνει, αν είναι μόνοι ή ζευγάρι, αν έχουν δουλειά ή όχι, αν έχουν χάσει κάποιο γονιό τους, αδερφό, αδερφή, αν είναι οι ίδιοι ζωντανοί ή αν έχουν πεθάνει. Αν έχουν παιδιά ή σκύλο. Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω γιατί με έτρωγε τόσο πολύ το να βρω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα με την έννοια ότι ακόμη κι αν γνώριζα τι τους είχε συμβεί σε όλο αυτό το διάστημα της παντελούς απουσίας επικοινωνίας, δεν πιστεύω ότι κάτι θα άλλαζε δραματικά στη ζωή μου. Ό,τι και να τους είχε συμβεί μπορεί να με έβαζε σε σκέψεις, να με χαροποιούσε, να μου προκαλούσε λύπη, να με είχε ξαφνιάσει, να μην το περίμενα, να ήταν αναμενόμενο, να με άφηνε αδιάφορο, να με εξόργιζε και ούτω καθεξής. Όμως δεν πιστεύω ότι κάτι από όλα αυτά θα άλλαζε δραματικά τη ζωή μου.
Μετά από μια βδομάδα έλαβα ένα γράμμα από αυτόν (είπαμε, είναι της παλιάς σχολής) με το ακόλουθο περιεχόμενο:

Αγαπημένε μου φίλε,
ελπίζω να μη σε δυσαρέστησα με την απρόσμενη επίσκεψή μου την περασμένη βδομάδα. Θέλω να ξέρεις ότι τα τελευταία χρόνια επισκέπτομαι απροειδοποίητα όλους τους φίλους που έκανα στη νιότη μου, όπου κι αν βρίσκονται, και προσπαθώ να εισπράξω μερικά "φυσικά" σαν κι αυτό που ξεστόμισες όταν ειδωθήκαμε. Θα με θεωρείς τρελό, όχι άδικα, αλλά είναι το μόνο που μου έχει απομείνει πια. Φυσικά, δεν θα με ξαναδείς. Ούτε θα μάθεις νέα μου από κανένα. Κράτα την είδηση της έλευσής μου μυστική και φυσικά κανείς δεν θα μάθει ποτέ ότι υπήρξα.
Φιλικά
()

Είμαι σίγουρος ότι όσο διάβαζα την παραπάνω επιστολή θυμόμουν το όνομα του φίλου που με είχε επισκεφθεί πρόσφατα. Προς το τέλος όμως, δεν κατάφερνα να επαναφέρω στη μνήμη μου ούτε καν το πρόσωπό του και μέχρι να συνειδητοποιήσω τι είχα κάνει, το επίμαχο γράμμα με το φάκελό του βρίσκονταν ήδη στο καλάθι των αχρήστων, μαζί με άλλα σκισμένα και τσαλακωμένα χαρτιά από εκτυπώσεις που δεν μου χρειάζονταν ή χρησιμοποιημένα πρόχειρα ή λίστες με πράγματα που έπρεπε να γίνουν και που έγιναν ή δεν έγιναν στη διάρκεια της βδομάδας.