Tuesday, February 26, 2008

Κυριακές προς Δευτέρες

Όχι πως τρέχω κιόλας σαν τρελός. 'Οχι. Οι μέρες μου είναι Κυριακές προς Δευτέρες, πρωινά χαλαρά με ανάγνωση στον ήλιο, ελαφρύ γεύμα το μεσημέρι, καφέδες, αρκετούς μάλιστα σε διάφορες ώρες της μέρας και λίγο παράπονο το απόγευμα λίγο πριν νυχτώσει. Ναι. Λίγο παράπονο το απόγευμα λίγο πριν νυχτώσει, μια μικρή πικρή σκέψη, μια ανάμνηση χαμένη και ένα παρελθόν, το ίδιο παρελθόν μπροστά μου, μονίμως εγκαστεστημένο στην πρώτη θέση της κερκίδας από την οποία παρακολουθώ την ίδια παράσταση, ξέρω όλα τα λόγια απέξω, το επόμενο βήμα του πρωταγωνιστή, την επόμενη αλλαγή του σκηνικού, τις παύσεις των ηθοποιών, τα νεύματα, μια χειρονομία, δύο, το τέλος, το διάλειμμα, το χαμήλωμα των φώτων, το δυνάμωμα της μουσικής, εν ολίγοις όλα όσα συνθέτουν το θέαμα, το υπερθέαμα και το αποθέαμα.
Ναι, υπάρχουν και οι Τρίτες μελάτες, οι Τετάρτες γιαχνί, οι Πέμπτες τηγανιτές, οι Παρασκευές ψητές, τα Σάβατα βραστά και οι Κυριακές προς Δευτέρες, πάντα οι Κυριακές προς Δευτέρες της ώρας.
Σ' αγαπώ
όπως το νερό το ψάρι
κι όχι το αντίστροφο.

Thursday, February 7, 2008

Souvenir

Υπάρχουν δύο είδη αναμνηστικών: αυτά που αγοράζει κανείς γιατί σφραγίζουν ανεξίτηλα μια ταξιδιωτική εμπειρία, όπως ένα ριγέ εσώρουχο ή μια μεταλλική μυγοσκοτώστρα, και αυτά που προορίζονται να γίνουν αντικείμενο σχολιασμού από την ομήγυρη στο γραφείο την ώρα του διαλείμματος για τον καφέ, όπως ενά κουτί γεμιστά μπισκοτάκια (όπου το κουτί κάνει μεγαλύτερη εντύπωση πάντα) ή μερικά ημερολόγια τσέπης με κιτς φωτογραφίες (στην περίπτωση που το ταξίδι πραγματοποιήθηκε κοντά στην αλλαγή του χρόνου).
Και στις δύο περιπτώσεις, το αναμνηστικό αποτελεί την αφορμή για μια κουβέντα δίχως νόημα, αφού στην μεν πρώτη περίπτωση είναι αδύνατο να προσδιοριστεί, έστω κατά προσέγγιση, ο λόγος για τον οποίο αγοράστηκε το συγκεκριμένο προιόν και να εξηγηθούν τα αίτια που προκάλεσαν την εν λόγω αγορά ή τη σημασία που προσδίδει σε αυτήν την επιλογή ο αγοραστής τους, στη δε δεύτερη περίπτωση, ό,τι και να ειπωθεί δεν θα έχει καμία σχέση με τα όσα ο αγοραστής των εν λόγω προιόντων έζησε στο ταξίδι στο οποίο και αγοράστηκαν αυτά, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν πρόκειται για το κουτί με τα μπισκότα, όπου κατά πάσα πιθανότητα, κανείς δεν θα δοκίμαζε εάν είχε το χρόνο να διαβάσει προσεκτικότερα τα συστατικά τους και το πλήθος των συντηρητικών που περιέχουν...
Έτσι καταλήγουμε στο ότι κανένα σουβενίρ δεν μπορεί ποτέ να είναι πολιτικά ορθό, όπως επίσης και ότι τα μαγαζιά αναμνηστικών είναι ένας ουτοπικός χώρος που λειτουργεί παρασιτικά γύρω από ένα σπουδαίο μνημείο, επειδή τρέφεται ακριβώς από τους επισκέπτες των μνημείων αυτών, χωρίς τα οποία θα φάνταζε σαν παραίσθηση μετά από υπερκατανάλωση αλκοόλ ή ναρκωτικών, ή και των δύο μαζί, στις 6 το πρωί του Σαββάτου.