Me temo que no es lo que más miedo me da

Και να σκεφτείς ότι όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία τα είχε όλα. Αναμονή, απογοήτευση, αγαθές προθέσεις, αναπτέρωση του ηθικού, όρεξη, ευρεία γκάμα επιλογών, δημοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων, εκατέρωθεν δηλώσεις που αν και παρέχονταν ετεροχρονισμένα αρκούσαν, πληρότητα, ασφάλεια, ικανοποίηση, επιβεβαίωση, ανδρισμό, θηλυκότητα, αλήθεια, θάρρος, ελπιδοφόρα μηνύματα, κινήσεις εντυπωσιασμού, εξάντληση αποθεμάτων υπομονής, επιμονή, συντροφικότητα, αλλαγές, προσαρμογές, εφαρμογές, υλοποίηση σχεδίων, ονειροπόληση, τεμπελιά, αργία, αποχή, αναγνώριση, εκμυστήρευση, εμπιστοσύνη, παραδοχή λανθασμένων κινήσεων, απρεπείς χειρονομίες, προσβολή της τιμής και της αξιοπρέπειας, γεννετήσια ελευθερία, γνώμη, άποψη, επιχειρήματα, αναστεναγμούς, σκαμπανεβάσματα, δάκρυα, βλέμματα, φιλοφρονήσεις, ανάγκες, χρήματα και έλλειψη αυτών, θεομηνίες, ανωτέρα βία, παρερμηνεία, παρεξήγηση, παράπονο, υπεκφυγές, λόγο μεστό και περιεκτικό, παρομοιώσεις, μεταφορές, μετακινήσεις με τα πόδια, με τη μηχανή, απόπειρες τέλεσης αξιόποινων πράξεων, σπουδή, εγρήγορση, τέλμα, πάτους, μαύρο, άσπρο, αναισθησία, αναισθητικό, σιωπή, αγάπη, φόβο.

Accidents de lumière

Δεν έγραψα γράμμα στο Λύο. Ψέματα. Ναι, δεν του έγραψα. Χθες ήρθε η Μαίρη. O Λύο δεν είναι καλά. Περιμένει ακόμα γράμμα σου. Πώς; Τι συμβαίνει; Η Μαίρη μου λέει ότι είναι επείγον να του γράψω. Ακόμα κι αν πρόκειται για πέντε δέκα σειρές. Μόνο. Γράψε του. Σκέφτομαι τι να λέει το γράμμα. Ψέματα. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω πώς να αρχίσω το γράμμα. Αγαπημένε μου... Όχι, δεν μου αρέσει. Περιμένω μια ανάμνηση για να αρχίσω να γράφω. Σηκώνομαι και πηγαίνω στο παράθυρο. Στέκομαι εδώ. Εδώ περιμένω μια ανάμνηση. Κάνε γρήγορα, ο Λύο περιμένει. Η Μαίρη περιμένει. Πού είναι μια τυχαία διαδοχή γεγονότων; Πες μου, τι έκανες χθες; Δεν μπορώ. Ψέματα. Να αρχίσω από την ημερομηνία; Αλλά δεν έχει σημασία. Μπορώ να του γράψω. Δεν θέλω τίποτα, Λύο. Από σένα δεν θέλω πια τίποτα. Μην του ζητήσεις τίποτα. Δεν θέλω τίποτα. Μαίρη, δεν ζητάω τίποτα από κανένα. Ψέματα. Έλα σε εμένα. Έλα! Δεν είμαι εγώ, Λύο. Λυπάμαι. Αρχίζω από την αρχή. Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά. Μαίρη, λες ψέματα. Δεν μιλάω, κοιτάζω από το παράθυρο το δρόμο. Θα έρθεις; Μην κλείνεις τα μάτια, άκουσέ με. Δεν θέλω. Ψέματα. Κάνε γρήγορα, τι είναι για σένα πέντε δέκα σειρές; Γράψε. Πες μου μόνο ένα, ένα τυχαίο περιστατικό. Θυμάμαι τότε που είχαμε πάει διακοπές στην Ελλάδα. Θυμάμαι μια νύχτα στη σκηνή, θυμάμαι τη νύχτα έξω από αυτήν. Θυμάμαι τον ήχο της νύχτας. Πού ήμασταν; Δεν θυμάμαι. Ήταν άμμος και σκοτάδι, δεν υπήρχαν αστέρια, υπήρχαν Λύο; Μαίρη, πες μου πώς είναι; Δεν είναι καλά, γράψε. Πες μου για τη νύχτα εκείνη. Δεν ήταν νύχτα, ήταν άμμος και σκοτάδι. Ο Λύο με περίμενε στη σκηνή. Θυμάσαι; Έκανε λίγο κρύο, όχι κρύο όπως εδώ, αλλά πάντως κρύο. Δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο κρύο. Δεν έχω ξαναδεί τη θάλασσα από τότε. Μαίρη, φτάνει; Κοντεύω να τελειώσω. Δεν πειράζει. Η νύχτα ήρθε αργά μέσα από τη θάλασσα αλλά δεν θυμάμαι τίποτα. Μέσα στη σκηνή η νύχτα ήρθε αργά και μετά...Ψέματα. Δεν μου λες τίποτα. Δεν μου γράφεις. Μαίρη, αρκεί. Εντάξει, Λύο; Δεν θυμάμαι τίποτα, ήταν Ελλάδα, γιατί δεν μου το είπες τότε; Σε ποιο μέρος; Ήταν διακοπές. Δεν θυμάμαι κάτι άλλο. Καλοκαίρι μάλλον. Μπορεί να ήταν Αύγουστος; Όχι. Μαίρη, δεν μπορώ να συνεχίσω. Ο Λύο περιμένει γράμμα σου. Λύο, δεν έχω τίποτα άλλο να σου γράψω. Δεν έχω.

Το χαμόγελο των κοριτσιών προ δεκαπενταετίας

Στη δεκαετία του ενενήντα, όταν μεσουρανούσε η παρεΐστικη διάθεση στα περισσότερα σήριαλ της αναδυόμενης, τότε, ιδιωτικής τηλεόρασης, τα κορίτσια ήταν σημαντικά πιο χαμογελαστά από ότι είναι σήμερα. Άνοιγε η πόρτα του διαμερίσματός τους και σου έσκαγαν ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Μετά περνούσες μέσα για να σε κεράσουν ένα καφέ και κουβέντα στην κουβέντα, είτε σου εκμυστηρεύονταν μια ερωτική τους απογοήτευση, πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη, είτε δεν προλάβαιναν γιατί έσκυβες και φιλούσες εκείνα τα χείλη και η εκμυστήρευση πήγαινε περίπατο. Το "χαμογελάτε, είναι μεταδοτικό" τότε κυκλοφόρησε. Με τα χρόνια, τα κορίτσια αυτά μεγάλωσαν, πάχυναν, αδυνάτησαν, έγιναν ξανθές, μελαχρινές, σγουρομάλλες και ό,τι άλλο απαιτούσε το εκάστοτε σενάριο. Κάποια έκαναν καριέρα στο θέατρο, κάποια μεταπήδησαν στη μεγάλη οθόνη, άλλα παρέμειναν στην τηλεόραση – δεν έλειψαν και τα κορίτσια που έκαναν μέχρι και διαφημιστικά - και μερικά χάθηκαν για πάντα από την επικαιρότητα.

Σήμερα, τα περισσότερα από αυτά τα κορίτσια έχουν δυσανάλογα μικρό στόμα σε σχέση με το υπόλοιπο πρόσωπο, το οποίο έπαψαν να φωτίζουν με εκείνο το πλατύ χαμόγελο. Αντ’αυτού, υπάρχει ένας τονισμός των μυών σε ρε ελάσσονα κλίμακα ή μια κατακόρυφη πτώση των τιμών των αυλακώσεων γύρω από το στόμα, σε βαθμό που αναρωτιέται κανείς αν θα επιστρέψουμε ποτέ σε φυσιολογικά επίπεδα και καταφέρουμε να χαρούμε ξανά, όλοι μαζί, την αποστολική λειτουργία του χαμόγελου ως την επικράτεια των παρειών.

Βρείτε το σωστό

Πού τρώνε την Πρωτοχρονιά τα παιδιά χωρίς οικογένεια;
α. Πουθενά
β. Με άλλα παιδιά χωρίς οικογένεια
γ. Με άλλα παιδιά με οικογένεια
δ. Κανένα από τα παραπάνω