Sunday, July 10, 2011

Πάλι έχει καύσωνα

Μια ωραία κατάσταση μεταξύ δύο ατόμων δημιουργείται όταν το ένα από αυτά αισθάνεται την ανάγκη να μεταφέρει στο άλλο μέσω του βλέμματος μια ξεχασμένη ανάμνηση από το παρελθόν που προβάλλεται ως καινούργια εμπειρία ενώ το άλλο άτομο αντλεί ευχαρίστηση από τη θέαση του βλέμματος που προκαλεί εντός του μια αναζήτηση των συνιστωσών της προαναφερθείσας εμπειρίας μέχρι τη συνάντηση με μια ξεχασμένη ανάμνηση, η δε μορφή που λαμβάνει η εν λόγω αναζήτηση μοιάζει περίπου με αυτή που κάνει το κύμα στην ακρογιαλιά: σκάει, επιστρέφει, σκάει λίγο πιο πάνω στην άμμο, επιστρέφει πίσω, σκάει ξανά, επιστρέφει δριμύτερο. Μόλις το κύμα γλύψει τα δάχτυλα του ποδιού, εφόσον φυσικά υποθέσουμε ότι υπάρχει ένα ζευγάρι πόδια για να γλύψει, ενεργοποιείται η ανάμνηση. Δεν ξεδιπλώνεται αμέσως, αλλά ξεκινά αργά να αναδύεται. Στην αρχή είναι κάπως συγκεγχυμένη, ένα μείγμα σβωλιασμένων περιστατικών που διαδέχονται ασυνάρτητα το ένα το άλλο και μετά, όσο το κύμα έρχεται και ξανάρχεται, η ανάμνηση συγκροτείται σε σώμα και αποκαλύπτει σταδιακά το περίβλημά της κάτω από το οποίο είναι ορατό το περιεχόμενό της. Τώρα που η ανάμνηση είναι ορατή, αν και άπιαστη, συντελείται η ενεργοποίηση των συναισθημάτων που πλημμυρίζουν κάθε κενή θέση του εγκεφάλου, εφόσον υποθέσουμε ότι υπάρχουν ακόμα κενές θέσεις. Τα ίδια συναισθήματα, που συνοψίζονται περίπου στο δίπολο θλίψη - χαρά, κάθονται σε διαφορετικές θέσεις, τοποθετούνται αναγκαστικά όπου βρουν (έτσι γίνεται πάντα όταν φτάνεις κάπου με καθυστέρηση) για να παρακολουθήσουν το θέαμα της αναδυθείσας ανάμνησης και να σχηματίσουν την εμπειρία, αυτή που στην αρχή περιγράφηκε ως καινούργια. Φοβάμαι όμως ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο. Το καινούργιο εξαντλήθηκε στην παιδική ηλικία. Από κει και πέρα ακολουθείται η διαδικασία ανακύκλωσης και απόσυρσης αναμνήσεων με μοναδική εξαίρεση αυτή των ατόμων που δεν μεγάλωσαν ποτέ, που ποτέ δεν έπαψαν να είναι λίγο παιδιά, δηλαδή των ατόμων που δεν ζουν ανάμεσά μας αλλά οπουδήποτε αλλού. 
Ας επιστρέψουμε όμως στο προσφιλές μου θέμα που ήταν η ωραία κατάσταση. Ποια θα μπορούσε να είναι μια ωραία κατάσταση μεταξύ δύο ατόμων; Τι είναι ωραίο για μένα και τι για σένα; Πώς ορίζεται η κατάσταση και τι περιλαμβάνει; Θα προσπαθήσω να μη δώσω απάντηση σε κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα γιατί πάλι έχει καύσωνα, οπότε θα ψάξω αντιστοιχία σε εικόνες και μεταφορές που φυσικά μόνο κατά προσέγγιση θα αποτελούσαν πιθανές απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν. 
Μια ωραία κατάσταση μεταξύ δύο ατόμων δημιουργείται για παράδειγμα όταν το ένα τρώει κεράσια και το άλλο δεν θέλει ούτε να τα βλέπει. Μέσα από την αντίθεση αυτή τα άτομα μαθαίνουν να αγαπούν ότι κανονικά θα τα απωθούσαν, δηλαδή το μεν ένα να ανέχεται το άλλο που σιχαίνεται το κεράσια και το άλλο να ανέχεται το πρώτο που αγαπάει τα κεράσια. Είναι μια ωραία κατάσταση βασισμένη στην αναγνώριση και την αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου. Μια άλλη ωραία κατάσταση είναι όταν το ένα άτομο θέλει να φάει κεράσια και το άλλο, μαντεύοντας εγκαίρως την επιθυμία, του τα προσφέρει ως έκπληξη. Εδώ έχουμε το τυπικό παράδειγμα της συμπληρωματικότητας που λειτουργεί θετικά όταν συμβαίνει έτσι σε όλα τα επίπεδα διαφορετικά καταλήγει βαρετό, τόσο μάλιστα που το ένα άτομο θα αρνείται ότι θέλει να φάει κεράσια όταν του τα προσφέρει το άλλο, ακόμα κι αν αυτό είναι ψέμα. 
Ας περάσουμε στο τι είναι ωραίο για μένα και τι για σένα. Συνήθως αυτό που είναι για μένα ωραίο, για σένα είτε δεν υφίσταται ως τέτοιο είτε δεν υφίσταται καθόλου. Αν για μένα είναι ωραία τα κεράσια, για σένα που δεν σου αρέσουν τα κεράσια, αυτά δεν θα είναι ωραία ή, επειδή ακριβώς δεν σου αρέσουν τα κεράσια, αυτά δεν θα υπάρχουν καθόλου στο λεξιλόγιό σου ή στο ψυγείο σου. Συνεπώς, το ωραίο για μένα είναι σχετικό και όταν ακούτε δύο άτομα να βρίσκουν το ίδιο πράγμα ωραίο να είστε επιφυλακτικοί, όχι με τα άτομα άλλα  με το τι εννοούν ωραίο.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να σχηματίσουμε μια κατάσταση με ό,τι αυτή περιλαμβάνει. Καταρχάς πρέπει να δεχθούμε ότι μια κατάσταση δεν σχηματίζεται μεταξύ δύο ατόμων αλλά το ένα την φτιάχνει για το άλλο και το άλλο είτε τη δέχεται είτε την απορρίπτει. Στο γνωστό θέμα με τα κεράσια, μια κατάσταση υπάρχει όταν το άτομο που του αρέσουν τα κεράσια προσφέρει στο άλλο άτομο κεράσια γνωρίζοντας ότι δεν του αρέσουν καθόλου... Αυτή είναι μια δυσάρεστη κατάσταση γιατί εκκινείται συνήθως από αρνητικά ελατήρια της βούλησης. Μια άλλη κατάσταση υπάρχει όταν το άτομο που του αρέσουν τα κεράσια προσφέρει στο άλλο άτομο κεράσια αγνοώντας ότι δεν του αρέσουν καθόλου. Τότε έχουμε σχεδόν πάντα αυτό που ξέρουμε όλοι ως παρεξήγηση. Μερικές φορές είναι επίσης μια δυσάρεστη κατάσταση που όμως μπορεί να καταλήξει σε γέλια και έτσι η κατάσταση να ομαλοποιηθεί, περίπου όπως όταν ρίχνουμε TUBOFLO σε ένα βουλωμένο νεροχύτη περιμένοντας ένα λεπτό και μετά ο νεροχύτης δουλεύει, παρά το ότι διστάζουμε να αφήσουμε πολύ ώρα τη βρύση να τρέχει μήπως και ξαναβουλώσει... 
Συνοψίζοντας, σύμφωνα με τα παραπάνω, για να διαμορφωθεί μια ωραία  κατάσταση μεταξύ δύο ατόμων θα πρέπει υποχρεωτικά στο ένα από τα δύο να αρέσουν τα κεράσια και μετά με πολύ προσεχτικές κινήσεις, αποφάσεις, διατυπώσεις, δηλώσεις, ενέργειες, παραλείψεις, σιωπές, χειρονομίες, βλέμματα, πρωτοβουλίες, ανακοινώσεις και ούτω καθεξής να ελπίζουμε ότι τα κεράσια που προσφέρονται στο άτομο που του αρέσουν τα κεράσια θέλει να φάει κεράσια όταν του προσφέρονται από το άλλο άτομο.
 

Saturday, July 9, 2011

Intercambiando dolores

Anoche brindamos por nosotros
tú levantaste la copa y yo acerqué la mía
hasta que se produjera el chin chin
que en realidad fue un chin sin más
y entonces supe de una vez por todas
que tú me regalabas el dolor y yo a tí el mío
que nada hasta el momento ha sido capaz
de quitarnos a ti el dolor y a mí, pues, el mío
y que la vida misma ha sido solo
un intercambio de dolores
desde que te conozco hasta la fecha
y que el dolor que tanto nos pesa
ha sido el único peso que hemos puesto
por eso nos queda bién todavía
toda la ropa que hemos comprado
a lo largo de nuestra vida en común
no como otras parejas
que acaban gordas con el paso del tiempo
no, nosotros no tenemos nada que ver
nosotros no somos como ellas
nosotros nos intercambiamos dolores
y lo hacemos bién.

Friday, July 8, 2011

Querer

Eternamente el querer.
Detrás del querer.
Yo te quiero y tú también me quieres
pero no nos queremos tú y yo.
Son otros los que se quieren
no somos los mismos que nos queremos.
Es el abandono y el olvido
que queremos.
Querer, querer, querer quererte.
Estoy en la antesala del querer
a la espera del querer
sin cita ni previo aviso.
¿Qué más da si te sigo queriendo o si dejo de quererte ya?
Eternamente detrás del querer
no sé aún si queriéndote yo sin querer
o con.