Ακυκλοφόρητο ηλιοβασίλεμα

Να,

όποιος δεν έχει με τι να ασχοληθεί, 

στις 20:16,

κάθεται και φωτογραφίζει ηλιοβασιλέματα με συννεφιές

και αυτομάτως εμφανίζονται οι ακεφιές

και καπάκι το γνωστό άσμα

και αφού τελειώσει ο σκοπός μες το μυαλό

και μπει διπλή γραμμή μετά την τελευταία νότα

ανηφορίζει η σκέψη σε μια άλλη μέρα

-χωρίς σάουντρακ αυτή τη φορά-

και εκεί αποκαλύπτεται διαδοχικά

η διαδρομή ενός χαδιού πάνω στο δέρμα

που καταλήγει σε αναστεναγμό 

τόσο βαθύ

τόσο γκρεμό

τόσο πολύ ενός ιλίγγου η φόρα

αλλά ευτυχώς με συγκρατείς

όχι με τα χέρια μα με τα μάτια

που με κοιτούν με δύναμη 

σαν βεντούζες

και απορροφούν τους κραδασμούς 

αυτού τα σκαμπανεβάσματος

που λίγο έλειψε να με στερήσει από σένα

εσένα που σου στερώ ακόμη

μια πιθανή ύλη

ένα καινό στοιχείο

και το μεγάλο μου αντίο στο παρελθόν

που με έχει σημαδέψει 

όπως η τραυματισμένη απεραντοσύνη του ουρανού

καθηλώνει αυτήν εδώ τη στιγμή

αυτήν εδώ την ώρα.

Νέα Ανεπίδοτα (VI)

Believe me,

you make me unbelievable.

Η αλήθεια για το αλατοπίπερο

Η αλήθεια για μένα και η αλήθεια για σένα μοιάζει με τα δύο μικρά δοχεία του αλατιού και του πιπεριού πάνω στο τραπέζι. Ενώ συμφωνούμε ότι το φαγητό είναι θαυμάσιο, εσύ θέλεις λίγο αλάτι ακόμα ενώ εγώ λίγο πιπέρι, αλλά τελικά δεν γίνεται πιο νόστιμο το φαγητό από ότι ήδη είναι, διότι η συνήθεια του να τρως εσύ τα φαγητά λίγο πιο αλμυρά κι εγώ λίγο πιο πικάντικα είναι αυτό που μας ωθεί στο να τα αλατοπιπερώνουμε για να προσεγγίζουμε τη γεύση με την οποία είμαστε εξοικιωμένοι. Το φαγητό μας περιμένει και το περιμένουμε κάθε μέρα και συμφωνούμε σε αυτή την κοινή μας ανάγκη που μεταμορφώνεται σε περιπέτεια όταν εσύ μπεις στην κουζίνα μου ή εγώ μπω στη δική σου. Κι αρχίζουμε το αλάτισμα που μπορεί να γίνει με αλάτι ψιλό ή αλάτι χοντρό, ρίχνοντάς το μέσα από πλαστικό ή γυάλινο δοχείο, πιάνοντάς το με τα δάχτυλα ή με ένα κουταλάκι και προχωράμε στο πιπέρωμα με πιπέρι σε σκόνη ή σε κόκκους, ολόκληρους ή φρεσκοτριμμένους εκείνη τη στιγμή, κόκκους κόκκινους, πράσινους, λευκούς ή μαύρους ή μείγμα πολύχρωμων κόκκων, καθώς οι συνδυασμοί είναι ανεξάντλητοι και είναι ακριβώς αυτοί οι συνδυασμοί - ή η μη εξάντλησή τους - που καθιστούν τη διαδικασία αλατοπιπερώματος συναρπαστική. Κατά βάθος, χωρίς να αδιαφορούμε για το τελικό αποτέλεσμα, θέλουμε απλά να φάμε και να απολαύσουμε ένα αξιοπρεπές φαγητό για αυτό και οι κινήσεις μας γίνονται ασυνείδητα επειδή η κάλυψη της συγκεκριμένης ανάγκης ξεπερνά αντιπαλότητες, έχθρες, διαφωνίες, ασυμβατότητες, διαφορετικότητες, διπολικότητες, ετερότητες, αντιξοότητες, διαμάχες, διχογνωμίες, διχασμούς, διχόνοιες, διφορούμενα, αντικρουόμενα, αντίθετα, αταίριαστα, ανακόλουθα, αμφιβολίες, αμφιλεγόμενα και ούτω καθεξής. Όσο προσθέτεις αλάτι προσθέτω πιπέρι, ή όσο μειώνεις την ποσότητα του αλατιού που συνήθως προσθέτεις αφαιρώ εξίσου την ποσότητα του πιπεριού που συνήθως προσθέτω ή το αντίστροφο. Αυτή είναι η αλήθεια εν τοις πράγμασι: συνεχείς αυξωμειώσεις του αλατοπίπερου που συνηθίζουμε να προσθέτουμε στο φαγητό ελέγχοντας τη γεύση του, όχι για να μας αρέσει περισσότερο, αλλά για να είναι αυτή πιο κοντά σε αυτό που έχουμε συνηθίσει να τρώμε. 

Γιατί το κάνουμε αυτό; 

Γιατί έτσι μας αρέσει.