Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο, ή αν αυτό δεν γίνεται, αν μπορούσα να τοποθετηθώ σε μια άλλη εποχή, ή αν αυτό δεν γίνεται, αν μπορούσα να κατοικήσω στις σελίδες ενός βιβλίου, θα διάλεγα το κεφάλαιο της Βίβλου με το επεισόδιο στον Πύργο της Βαβέλ. Έχοντας σκαρφαλώσει όπως όπως στις σκαλωσιές ενός ανέφικτου οικοδομήματος, θα κρυφάκουγα τις συζητήσεις των εργολάβων, των μηχανικών που έχουν αναλάβει την επίβλεψη του έργου, των εργατών και των μαστόρων, την ώρα που θα όλοι θα προσπαθούσαν να συνεννοηθούν για το ποιος θα ανεβάσει τον επόμενο κουβά με το νερό, για να αναφέρω ένα απλό παράδειγμα, και την επόμενη στιγμή θα παρακολουθούσα την έκρηξη όλων των παρισταμένων για το ποιος έκανε λάθος και ο κουβάς που τελικά έφτασε (σε λάθος όροφο, αλλά αυτό δεν είναι και το χειρότερο) δεν έχει νερό αλλά ασβέστη. Θα ήθελα να μάθω με ποια κριτήρια οι άνθρωποι αυτοί ρίχνουν το φταίξιμο ο ένας στον άλλον για τις συνεχόμενες παρανοήσεις και τις συνακόλουθες παρεξηγήσεις, όταν καθένας από αυτούς μιλάει και μια διαφορετική γλώσσα, όπου μια λέξη σαν το νερό μπορεί να την αντιληφθεί εύκολα ένας Ισπανός όταν του την προφέρει ένας Πορτογάλος αλλά όχι το ίδιο έυκολα, ή καθόλου, όταν την ξεστομίσει ένας Έλληνας. Με τον τρόπο αυτό, θα αναζητούσα, στο μέτρο του δυνατού, τα βαθύτερα αίτια της ασυνεννοησίας στο οικοδομικό τετράγωνο όπου επρόκειτο να ανεγερθεί ο Πύργος της Βαβέλ και ποιος ξέρει, μπορεί και να έφτανα στα όρια της τρέλας.
No comments:
Post a Comment