Το σουτιέν της έλειπε

Ήταν το είδος της πρότασης που κυκλοφορούσε πάντα χωρίς σουτιέν, με δυο λόγια τεράστια που πηγαινοέρχονταν δεξιά αριστερά σε κάθε της κίνηση και πραγματικά θα πρέπει να αισθάνθηκες τυχερός εκείνη τη φορά που κατά λάθος έπεσες πάνω τους, αρχικά τουλάχιστον, όταν η καημένη στραβοπάτησε στο πεζοδρόμιο μπροστά σου και αυτά σου πετάχτηκαν στη μούρη και για λίγο σκέπασαν το στόμα και τα μάτια σου αλλά σκιάχτηκες γιατί δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα και όλα σκοτείνιασαν ξαφνικά, και σαν να μην έφτανε αυτό τους έβαλες και χέρι για να βοηθήσεις τάχα να σηκωθεί εκείνη η πρόταση, η οποία σου' χωσε μετά ένα χαστούκι που ήταν όλο δικό σου, και όχι άδικα, το άξιζες βρε παλιοτόμαρο, σατράπη, ξεδιάντροπε, αναιδέστατε, χυδαίε, βλαξ, που να σου βγει το μάτι, σαν δεν ντρέπεσαι του λόγου σου κοτζάμ άντρας...

Μαζί ξανά

Ας φτιάξουμε μαζί 
με αλάτι και νερό
μαζί 
ξανά 
τη θάλασσα
και για βαφή 
ας πάρουμε ξανά
απ' των ματιών σου το περισσό γαλάζιο
και μετά το βυθό 
ας υψώσουμε μαζί
με της ψυχής σου τ’ άπατα νερά
και δροσερά μαζί
ας κολυμπήσουμε ξανά
σαν καλοκαίρι ατέλειωτο
με τον Αύγουστο εις τη νιοστή
κι ας σκορπίσουμε μαζί
ξανά 
και τη σκιά μας χάμω
πάνω στην άμμο 
την καυτή 
κάτω απ'τον ήλιο
και στον ορίζοντα ξανά 
ας ξεδιπλώσουμε μαζί
με άνεμο και φως 
τη θάλασσα 
ως πέρα.

Επικαιρότης

Στο κάτω κάτω της γραφής
ας ξαναπιάσουμε τα μπλε τετράδια και τα στυλό διαρκείας
κι ας ξαναπούμε τεφτέρι και βερεσέ
-δεν βαριέσαι-
πάλι με χρόνια με καιρούς
πάλι δικά μας θα'ναι.