Στην προηγούμενη ζωή μου

Ήμουν και τότε άνθρωπος παρά το ότι έμοιαζα με σκύλο (αυτό, μάλλον θα προερχόταν από την επόμενη). Με είχε γεννήσει ένας Φώτης και μια Αγγέλικα. Δυο μικρά παιδιά ορφανά που συνεννοηθήκανε, όταν ψηλώσουν, να παντρευτούνε και να γεννήσουν εμένα για να τα υιοθετήσω. Έτσι κι έγινε. Και όλα πήγαιναν καλά όσο ήμουνα κι εγώ παιδί. Μόλις, όμως, είπα να μεγαλώσω κάτι μπερδεύτηκε μέσα μου. Δεν ήξερα.

Άρχισα λοιπόν να παρατηρώ τους άλλους ανθρώπους, να μάθω πώς είναι ο μεγάλος. Στο τέλος, και μετά από πολύ εκτεταμένες και σε βάθος έρευνες, κατέληξα ότι οι μεγάλοι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: αυτοί που βάζουν το χαρτί υγείας στην τουαλέτα να τρέχει με την άκρη του χαρτιού πάνω από το ρολό και αυτοί που το βάζουν να τρέχει από κάτω. Στη συνέχεια, κατέληξα ότι το ίδιο συμβαίνει και με τις κρεμάστρες στη ντουλάπα: αυτοί που βάζουν το άνοιγμα της κρεμάστρας να κοιτάει προς τα μέσα και οι άλλοι προς τα έξω. Τώρα, αυτά τα δύο είμαι σίγουρη ότι κάπως συνδέονται αλλά δεν ξέρω πώς. Αφότου έκανα την ανακάλυψη αυτή, κάθε φορά που πήγαινα σε ένα σπίτι, με την πρώτη ευκαιρία πήγαινα στην τουαλέτα για να δω πώς ήταν τοποθετημένο το χαρτί και να σχηματίσω άποψη για τον οικοδεσπότη. Περνώντας τα χρόνια, προχώρησα λίγο και όταν έβρισκα το ρολό με την άκρη του χαρτιού από κάτω το διόρθωνα γιατί εγώ ανήκω στην άλλη κατηγορία.

Επίσης, ένα από τα ωραιότερα πράγματα στην προηγούμενη ζωή μου ήταν οι πατάτες οι τηγανητές. Μόνο που ποτέ δεν τις ευχαριστιόμουν γιατί τις φύλαγα να τις φάω με την ησυχία μου στο τέλος, αφού θα είχα ολοκληρώσει το καθήκον του υπόλοιπου φαγητού. Και τότε πια, δυστυχώς, χάνανε όλη τους τη νοστιμιά. Και τότε σκέφτηκα ότι στην επόμενη ζωή μου θα τρώω πρώτα τις πατάτες, αφού αυτές είναι που μ΄ αρέσουν. Και μετά, αφού πέρασαν χρόνια πολλά, κατάλαβα ότι συχνά την πατάμε και ζούμε την τωρινή μας ζωή σαν να ήταν η προηγούμενη και ούτω καθεξής. Έτσι, αποφάσισα να τρώω τις πατάτες πρώτα από τώρα και να μην περιμένω την επόμενη ζωή μου, και αυτή υπήρξε η αρχή της επόμενης ζωής μου μέσα στην προηγούμενη.

Η προηγούμενη ζωή μου ανήκει στη Γαρουφαλιά Λυγερού, ή μάλλον αυτό που της ανήκει είναι το σχετικό κείμενο και όχι η προηγούμενη ζωή μου γιατί αν ήμουν σε θέση να γνωρίζω σε ποιον ανήκει η ζωή, η προηγούμενη και η επόμενη, εφόσον υπάρχει διαδοχή ζωών, δεν θα ήμουν εδώ όπως αντιλαμβάνεστε, αλλά θα είχα κάνει τρελή μπίζνα...Την ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση άδειας ανάρτησης του κειμένου της στο μπλογκ μου και είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσει η φιλοξενία και άλλων κειμένων της γιατί η διαμονή εδώ είναι δωρεάν, βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης εύκολα προσβάσιμο με το όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς και περιλαμβάνει όλα τα γεύματα χωρίς κανένα αντάλλαγμα.