Ένας ψύλλος στ' όνειρό μου

Ξύπνησα και το πόδι μου είχε σημάδια από τσιμπήματα ψύλλου. Κάπως έτσι ξεκινούσε το όνειρό μου. Ξεκινούσε με αυτόν τον τρόπο και τελείωνε αμέσως, με ένα μονοπλάνο ελάχιστων δευτερολέπτων. Ονειρεύτηκα δηλαδή ότι ξύπνησα και παρατήρησα τα τσιμπήματα ψύλλου πίσω και κάτω από το γόνατό μου ως τον αστράγαλο, τόσο διψασμένος για αίμα ήταν αυτός ο ψύλλος ή αυτή η ομάδα ψύλλων που μου επιτέθηκε. Και αυτή ήταν η μόνη σκέψη που πρόφτασα να κάνω στο όνειρό μου εξαιτίας της βραχείας διάρκειάς του. Η ικανοποίηση της δίψας του ψύλλου για αίμα σε εμένα. Προφανώς, η οργάνωση της επίθεσης ή η εξεύρεση του θύματος-στόχου ήταν αδιάφορη για το όνειρό μου, το οποίο απομόνωσε μόνο την εικόνα μετά την επίθεση και την προέβαλε εμβόλιμη μεταξύ της στιγμής που κοιμόμουν και της στιγμής που ξυπνούσα και μάλιστα στον ύπνο μου, χωρίς να έχω ξυπνήσει για να διαπιστώσω αν όντως έφερα τσιμπήματα ψύλλου στο πόδι μου. Το ίδιο όνειρο δεν κατέγραψε την αντίδρασή μου στο θέαμα με τις κοκκινίλες και αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει επειδή τα όνειρα συνήθως περιλαμβάνουν το πώς αντιλαμβανόμαστε αυτό που συμβαίνει εντός τους και πυροδοτούν την αντίδραση που όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ ως απότομο άνοιγμα των ματιών, επίμονο κνησμό, κρύο ιδρώτα, λαχάνιασμα, τίναγμα, τράβηγμα, τράνταγμα, τρέμουλο ή ο,τιδήποτε άλλο σχετίζεται με τη ανάφλεξη του υλικού του εκάστοτε ονείρου. 

Τίποτα. Απολύτως τίποτα δεν συνέβη. Καμία εκδήλωση καμίας μορφής καμίας αντίδρασης δεν έλαβε χώρα ουδέποτε. Ονειρεύτηκα ότι ξύπνησα και διαπίστωσα ότι το πόδι μου είχε δεχθεί επίθεση από ψύλλους αλλά δεν ξύπνησα εξαιτίας αυτής της διαπίστωσης, η διαπίστωση αυτή ήρθε μόλις το βλέμμα μου μετακινήθηκε από τη νιρβάνα στο πόδι μου και ομολογώ ότι τα μάτια μου ανταποκρίθηκαν στιγμιαία στο οπτικό ερέθισμα που δέχτηκαν παρά τη μυωπία μου, παρά τη νύστα μου, παρά τη τσίμπλα μου. Και μετά δεν υπάρχει συνέχεια του ονείρου, τουλάχιστον από όσο μπορώ να θυμάμαι. Δεν υπάρχει δηλαδή ανησυχία για το πώς βρέθηκαν οι ψύλλοι στο δωμάτιό μου που ναι μεν έχει σκόνη, πλην όμως όχι και τόση ώστε να ευνοείται η ευδοκίμηση του εν λόγω πληθυσμού στις πιο σκοτεινές του γωνίες. Επιπλέον, δεν υπάρχει σάστισμα κανενός είδους εμπρός στη θέα της κεντημένης από τσιμπήματα γάμπας, μιας γάμπας με τρίχες και κοκκινίλες και ελιές και έναν μώλωπα από πρόσφατο, πραγματικό χτύπημα από πραγματική πτώση σε πραγματικό χρόνο. 

Το όνειρο μου παρέχει μια πληροφορία και δεν φροντίζει για την επεξήγησή της ή την περαιτέρω διερεύνησή της, σαν να μην συμμετείχε ούτε αυτό στην εικόνα που μου προέβαλε. Το όνειρο με θέλει να ξυπνάω ενώ εγώ κοιμάμαι και ονειρεύομαι ότι ξυπνάω λες και θέλει να μου επιβάλλει την παραδοξότητα που ενέχει μια τέτοια εικόνα. Το όνειρο μου αφήνει στο πόδι σημάδια που είναι μόνο του ονείρου, όμως το γεγονός ότι με ξυπνάει εντός του για να τα κοιτάξω με κάνει να πιστεύω ότι ήθελε να τα δω. Διαφορετικά, ο ψύλλος των ονείρων μου θα μπορούσε να με είχε τσιμπήσει, θα μπορούσε να είχε αφήσει πάνω μου το αποτύπωμά του και εγώ, αν δεν ξυπνούσα στο όνειρό μου, δεν θα είχα δει τίποτα πολύ απλά γιατί θα κοιμόμουν σαν κούτσουρο, όπως λεν κι οι Ισπανοί.

Τώρα απομένει να ξυπνήσω και είμαι σίγουρος ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να κοιτάξω το πόδι μου, κάτω από το γόνατο ως τον αστράγαλο και πάνω στη γάμπα διότι ανυπομονώ να εξετάσω όχι τόσο τα ίδια τα σημάδια, αφού είμαι σε θέση πλέον να γνωρίζω ότι προέρχονται από τσίμπημα ψύλλου, όσο κυρίως την αντίδρασή μου σε αυτά. Για την ακρίβεια το όνειρο μου παρέχει το πλεονέκτημα της πρότερης γνώσης σχετικά με τα τσιμπήματα, τα οποία ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πραγματικά πάνω στο πόδι μου είναι σε θέση να προκαλέσουν μια αντίδραση εξαιτίας της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας τους, καθότι όλα είναι πιθανά...

Καλύτερα, όμως, να περιμένω να ξυπνήσω.