Puedes pasar en el salón
las lámparas están esperando
a que las enciendas con tu voz
con esa misma voz que a mí me hace
en el dormitorio sentir
que solo existes tú
cuando entras en la cocina en este mundo
que solo tú colocas
con tus palabras cortas la melancolía
en las esquinas del suelo
cual polvo en el viento del balcón o
cual manchas sobre el cristal
del espejo del baño.
Αρχιτέκτων της μελαγχολίας
Μπορείς να περάσεις στο σαλόνι
οι λάμπες περιμένουν
να τις ανάψεις με τη φωνή σου
με εκείνη την ίδια φωνή που εμένα με κάνει
στο υπνοδωμάτιο να νιώθω
ότι μόνο υπάρχεις εσύ
όταν μπαίνεις στην κουζίνα σε αυτόν τον κόσμο
ότι μόνο εσύ τοποθετείς
με τις κοφτές σου λέξεις τη μελαγχολία
στις γωνιές του δαπέδου
σαν να’ ναι σκόνη στον άνεμο του μπαλκονιού ή
λεκέδες πάνω στο τζάμι
του καθρέφτη του μπάνιου.
No comments:
Post a Comment