Αλλεργία στη γύρη

Τούτη η άνοιξη είναι λίγο πιο ωραία από τις τακτικές ανοίξεις είναι σαν μια έξτρα έκπτωση που σου κάνουν στις ήδη χαμηλές τιμές των εκπτώσεων χωρίς να το ζητήσεις σαν ένα δεύτερο δώρο που κερδίζεις εφόσον αποδεκτείς το πρώτο δώρο που λαμβάνεις επίσης αναπάντεχα σαν να καταλαβαίνεις πολλές γλώσσες ενώ δεν είσαι σε θέση να τις μιλήσεις όλες πολύ περισσότερο να γράφεις σε αυτές σαν να είσαι εσύ το μπουμπούκι που μυρίζεις δηλαδή να μυρίζεσαι από το μπουμπούκι κυριολεκτικά μια αντεστραμμένη εικόνα του εαυτού να γίνεσαι για λίγο το άνθος που θαυμάζεις σε ένα μπαλκόνι κοιτώντας μια τα γύρω λουλούδια και μια τον καθαρό ουρανό και όλα αυτά ενώ κοιτάω εσένα ή μάλλον επειδή κοιτάω εσένα ή κυρίως επειδή τώρα δεν κοιτάω εσένα και πια δεν χρειάζομαι την άνοιξη και τις εξοχές και τα λιβάδια γιατί τα μάτια σου προσφέρουν αφιλοκερδώς  όλη την πληροφορία που χρειάζομαι για το πράσινο κι αφού αντλήσω όλη την πληροφορία που χρειάζομαι για το πράσινο επιστρέφω στην άνοιξη για να ζωγραφίσω με τρεμάμενο χέρι όλα τα σημεία που δεν έχουν βαφτεί παρά το ότι ο πίνακας που μου παραδόθηκε φαινόταν αρχικά ολοκληρωμένος.