Ακόμα δεν χωράς σε καμία από τις λέξεις που ξέρω
κι όμως, όταν σ' αγκαλιάζω στο νου μου ανεβαίνουν
ένα σωρό κοσμητικά επίθετα που δεν σου λέω
γιατί απλά δεν έχουν να κοσμήσουν τίποτα άλλο
αφού τα μάτια σου είναι ήδη δυο λαδοπράσινοι ολιβίνες
τα χείλη σου είναι ήδη δυο γρανάτες ροδολίτες
και η γλώσσα σου αιχμηρός αδάμας.
Άρα, οι λέξεις που ήξερα ως τώρα
απέχουν από την καθιερωμένη εργασία τους
κι εγώ ή πρέπει να μάθω τώρα νέες
ή να μη μάθω καμία άλλη από δω και πέρα
για να μπορώ να συνεννοούμαι με σένα.
No comments:
Post a Comment