Δεν πειράζει.
Στους φλεβότοπους ακόμη τρέχουν τα παιδιά
κάνουν κούνια κρεμασμένη απ΄την καρδιά
νυχτώνει
κι είναι εκεί μια μάνα τεντωμένη
φωνάζει τα κορίτσια τα αγόρια
μαλώνει
είναι αργά και το τραπεζομάντηλο στρωμένο
σαν καλοκαίρι που η μελαγχολία του
τελειώνει
μα η μανία του κορμιού χωρίς τιμόνι
μπετόν συντετριμμένο και αυθάδη όρη
στο μπαλκόνι.
No comments:
Post a Comment