Ιουλία

Αρέσω σε ένα παλικάρι λυγερόκορμο και μόλις 18 ετών, φαίνεται τον μάγεψαν οι χρυσαφένιες μου πλεξούδες, τα τονισμένα ματοτσίνορα και τα γεφυρωτά μου φρύδια που πλαισιώνουν τα αμυγδαλωτά μου μάτια και προσδίδουν βάθος σε ένα βλέμμα πολλά υποσχόμενο, διότι κι εγώ η καρπερή έχω πολλά να δώσω, να αγαπήσω θέλω και να αγαπηθώ, όπως όλες οι συγχωριανές μου στην τελική και να μη μείνω στο ράφι σαν τη θεία Ουρανία.

Όπως και τα κάλλη μου φαίνεται τον αναστάτωσαν τον νεαρό, έτσι όπως τα πηγαινοφέρνω κάθε που πάω στην κρήνη και σκύβω να γεμίσω νερό τη στάμνα ή όταν πάω στο φούρναρη κρατώντας τα ζυμάρια πάνω σε δυο τάβλες και αποκαλύπτονται τα μπράτσα μου κι ο ιδρωμένος μου λαιμός κι η μέση δαχτυλύθρα και τα καπούλια μου τα στιβαρά, που δεν αποκαλύπτονται βέβαια αλλά υπονοούνται κάτω από τις στρώσεις υφάσματος που φοράμε εμείς οι κοπελιές, όλα θελκτικά και σε πλούσιες αναλογίες, ανάλογα βέβαια με το τι εννοεί ο καθένας πλούσιο, και σήμερα θα’ ρθει να με κλέψει το πρωτοπαλίκαρό μου, όπως μου μήνυσε οψάργας σε ένα SMS που όταν το’ λαβα μες στο σκοτάδι της κάμαράς μου φωτίστηκε ο βιος μου κι ένα ρίγος με διαπέρασε από τη δόνησή της συσκευής μου και πρέπει να βιαστώ, η ώρα είναι περασμένη, να σιάξω τα πράγματά μου, καμιά κυλότα, κάνα φουστάνι κι ό,τι άλλο χωρέσει στο μπόγο, να κάνω μπάνιο, να στεγνώσω και να μυρωθώ και να φτιάξω χοντρές, γερές πλεξούδες με τα ολόχρυσα μαλλιά μου, γιατί απ’ αυτές θα πιαστεί να ανέβει ο καλός μου ως το παραθύρι μου για να με κλέψει και μετά μαζί θα πορίσουμε όξω κι όπου θέλει ας βγάλει.