Αίφνης

Αν έχανες ένα δικό σου άνθρωπο 65 ετών και μάλιστα σήμερα, ενόσο οι παραξενιές σου βρίσκονται στο απόγειό τους μαζί με τις αρετές σου, και πολύ περισσότερο αν αυτόν τον άνθρωπο τον είχες σαν πατέρα, με άλλα λόγια αυτός είχε αποτελέσει, έστω και για μια μέρα, το πρότυπο ανδρός που θα ήθελες να μοιάσεις, έστω και για μια μέρα, δεν υπάρχει τρόπος, φίλος, λέξη ή συνταγή για να αποφύγεις να θρηνήσεις τη δυσβάσταχτη απώλεια όχι του ανθρώπου που αποβίωσε αλλά του προτύπου που απουσιάζει, ή αλλιώς της αντανάκλασης ενός κόσμου που δεν έζησες, δεν του έμοιασες, δεν γνώρισες και κυρίως είναι αργά για να ανακαλύψεις. Περισσότερο και από τον απολεσθέντα πατέρα, πονάει η λέξη πατέρας που έμεινε χωρίς συνώνυμο.