For the very first time?

Σαν την παρθένα που την αγγίζουν πρώτη φορά θα πας αύριο νωρίς το απόγευμα για να γεμίσεις την αρένα με αλαλαγμούς και να βγάλεις απανωτές φωτογραφίες και βίντεο με το κινητό σου, όσο θα πέφτει η βροχή πάνω σου – όχι στη Θεά – η δε θέα από κει που θα στέκεσαι θα είναι απαράδεκτη γιατί μπροστά σου θα στέκονται τουλάχιστον δυο μαντράχαλοι που ίσως καύλωναν κάποτε με τα ροζ, διχτυωτά καλτσόν και τις μίνι-φούστες από δερματίνη ή τουλάχιστον δυο γκέι που θα σκίζουν τα ιμάτια τους όποτε λαμβάνει χώρα κάποια αερόβια πόζα επί της γιγαντοοθόνης από τους πολυάριθμους, ιδρωμένους χορευτές με το ξυρισμένο στέρνο και κάθε νάζι της Θεάς, κάθε νότα που θα βγαίνει από το πιο βαθύ λαρύγγι ever, που έχει καταπιεί και χωνέψει όλες τις αρχές του σύγχρονου μάρκετινγκ, θα προκαλεί βαθμηδόν μια κυματιστή έκσταση, κατά τη διάρκεια της οποίας οφθαλμοί και ώτα θα υφίστανται την πιο ελεεινή δοκιμασία γιατί θα πρέπει να πειστείς ότι αυτό που βλέπεις και ακούς πρέπει να σου αρέσει, αυτό πρέπει να είναι το υπερθέαμα που περίμενες, το εισιτήριο για την παρακολούθηση του οποίου ακριβοπλήρωσες, διότι δεν είναι και μικρό το κόστος συντήρησης ενός σώματος σε αυτή την ηλικία για να δείχνει είκοσι χρόνια νεώτερο, στηρίζεις την πρόοδο της μακροβιοτικής και δεν το έχεις καταλάβει, παίρνεις μέρος στην εξελιγκτική πορεία του ανθρώπινου είδους και δεν το ξέρεις και ξέρεις γιατί; Επειδή ακόμα λειτουργεί κάπως το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου σου που είναι υπεύθυνο για την οπτική αντίληψη του χώρου, την κατανόηση μεταφορικών εννοιών, τη συναισθηματική φόρτιση και τη μελωδία λόγου, την οπτική μνήμη, την προσοχή, τη διάκριση πολύπλοκων ακουστικών τόνων, την επεξεργασία ερεθισμάτων αφής, τα αισθήματα, τις συγκινήσεις, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, την καλλιτεχνική έκφραση και την ευαισθησία στα χρώματα, και κατά συνέπεια η λειτουργία αυτή σε εμποδίζει να καταλάβεις ότι από αύριο η Ελλάδα δεν θα είναι πια η ίδια, από αύριο η Ελλάδα δεν θα είναι πια παρθένα...

Αγαπώντας Πιστά την Ελπίδα κατακτάς τη Σοφία

(χωρίς κείμενο)

Η γεννέθλια θηλιά σου

Κοντολογίς, ερμήνευε τη μέρα με ένα αστείο

κι όλα τα λάθη ημέρευε τη νύχτα με τη λήθη

να πας γλυκά το σώμα σου μέχρι να γίνει κρύο

και να τα ζεις πριν γίνουνε τα περασμένα μύθοι.

Φοβάμαι πως δεν χωράει η Ελλάδα στο σάκο σου.

Αν εδώ είναι επτά, στην Ισπανία θα είναι έξι – μια ώρα λιγότερο στα Κανάρια – όπου ο ήλιος ακόμα καίει για τα καλά ενώ εδώ το φως είναι μάλλον απαλό, δηλαδή ιδανικό για να βγάλεις φωτογραφία τις σκιές που είναι γεμάτες άμμο ή τον ταραγμένο καθρέφτη στην επιφάνεια αυτού που υποτίθεται ότι είναι η Mare Nostrum, όλα εκείνα τα θαλάσσια ρεύματα που ταξιδεύουν στο νότο ή το βορρά ή αντίθετα, μέρα παρά μέρα, κάτω από ένα έναστρο ουρανό που εντός ολίγου θα αντικατοπρίζεται στην οθόνη του φορητού μου, κι εδώ, πάνω στο γραφείο μου υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που μου αποσπούν την προσοχή και ξεχνώ τι ήθελα να γράψω, μεταξύ άλλων υπάρχει κι ένα βιβλίο, που αν είσαι Έλληνας δεν σου χρειάζεται κι αν είσαι Ισπανός αλλά δεν βρίσκεσαι εδώ πάλι σου είναι αχρείαστο, καθώς πρόκειται για ένα τουριστικό οδηγό της Ελλάδας, δηλαδή της χώρας που είναι προτιμότερο να γνωρίσεις χωρίς οδηγούς και αποσκευές, κατά τη γνώμη των ιθαγενών, μάλιστα ο ιδανικός τρόπος να τη γνωρίσεις θα ήταν να μην την επισκεφτείς καθόλου διότι αν έχεις βρεθεί εδώ έστω και μια φορά θα θέλεις να επανέλθεις, όπως όταν επανέρχεται στον οισοφάγο το δύσπεπτο αγγούρι που είναι ένας καρπός σαρκώδης, κιλινδρικός, μήκους 6 με 12 εκατοστά και πάχους 2 με 5 εκατοστά (μην πάει το μυαλό σου στο πονηρό, έτσι αποδίδεται η έννοια στο λεξικό) και σου ξεφεύγει ένα ρέψιμο τελείως φυσικά, σχεδόν αναπόφευκτα, και μάλιστα, παρά το γεγονός ότι είσαι με κόσμο, εσύ δεν ντρέπεσαι και γιατί να ντραπείς άλλωστε, στη ζωή αυτή ή σε οποιαδήποτε άλλη, πρέπει κανείς να εκφράζεται ελεύθερα, εννοείται!, υποθέτω ότι όλο και κάποιος θα σε υπομείνει ή όχι, αυτό είναι το λιγότερο, το σημαντικό είναι συνεχίσεις να είσαι φυσικός, πλήρης και υγιής, σαν το γάλα της κατσίκας – η οποία, παρεπιμπτόντως, είναι ένα πανέμορφο ζώο και έχει υπέροχο κρέας – με το οποίο γάλα φτιάχνονται ένα σωρό τυριά που αν συνοδευτούν με pa amb tomaquet, ελαιόλαδο και ρίγανο, κατά προτίμηση από τις ξερές βουνοπλαγιές της νότιας Κρήτης, είναι πεντανόστιμα, no hay comida más rica, αμέσως θα διαπιστώσεις πως σου ανοίγει η όρεξη και μετά, άντε να στην κλείσει κανείς, Ω Ζευ!, αν μπορούσες να δεις τι περιδρομιάζεις, θα νόμιζε κανείς ότι δεν χωράει άλλο φαγητό στο στομάχι σου, κι ωστόσο, χωράει μια χαρά, θα φταίει ο μεταβολισμός σου (που να σου εξηγώ τώρα τις υπερωρίες που κάνει αυτή η λέξη με την πάρτη σου), είναι απίστευτο, χωράνε και θα χωράνε τα πάντα, μα βέβαια, εσύ πορίζεσαι με αυτή τη ρήση, τι να μου λες τώρα, θα ήταν αδύνατο να ζήσεις χωρίς αυτή, τη μοτοσυκλέτα, τη φιλία, τη γυναίκα, την πείνα.

Me temo que Grecia no cabe en tu mochila.

Si son las siete aquí, serán las seis en España, y una hora menos en Canarias, donde aún el sol pega mucho mientras que aquí la luz es más bien suave, es decir ideal para sacar fotos de las sombras llenas de arena o del espejo agitado en la superficie de lo que se supone que es el Mare Nostrum, todas aquellas corrientes de aguas que viajan hacía el sur o hacia el norte, o viceversa, un día sí un día no, bajo un cielo repleto de astros que dentro de nada se reflejarán en la pantalla de mi portátil, y aquí, encima de la mesa de escribir hay mogollón de cosas que me distraen de lo quería escribir, entre otras cosas se halla un libro que si eres griego no te sirve nada y si eres español pero no estás aquí tampoco te sirve ya que se trata de una guía turística de Grecia, país que es recomendable conocerlo sin guías ni equipaje, según los indígenas, de hecho, la manera ideal de conocerlo sería no visitarlo nunca porque si ya has estado una vez querrás repetir, como cuando se te repite el pepino que es un fruto pulposo, cilíndrico, de seis a doce centímetros de largo y dos a cinco de grueso (malpensao, que es la definición de la RAE, respeto) y te sale un eructo tan natural, casi inevitable y, a pesar de estar rodeado de gente, no te cortas porque claro, no tienes porqué cortarte, al contrario, en esta y en cualquier otra vida hay que expresarse libremente, ¡hombre!, supongo que habrá quien te aguante o no, pero esto es lo de menos, lo importante es seguir natural, íntegro y sano, al igual que la leche de cabra - ¡que animal más bonito y que carne tan rica! – con la que se hace un montón de quesos que cuando van combinados con pa amb tomaquet, aceite de oliva y orégano, preferiblemente de los montes secos del sur de Creta, están riquísimos, δεν υπάρχει πιο θαυμάσιο φαγητό, ya verás como se te abre el apetito que luego no hay quien te lo cierre, ¡Zeus mio!, si llegas a ver lo que comes, parece que no va a caber más comida en tu estómago y, sin embargo, sí cabe, será tu metabolismo que a saber de donde viene esta palabra, es increible, todo cabe y todo cabrá, claro, este es tu motto, y con lo que te gustan los mottoes y las motos, ya me contarás, sería imposible vivir sin ella, la moto, la amistad, la mujer, la comida.

Saludos de la otra vida, la que está por venir o la que ya ha sido.

Πάμε μαζί;

Πάμε.

Και μετά, και μετά, όταν ήρθες, εγώ, και μετά θα πάρουμε μια βάρκα και μετά, ουχ, μα τι κάνεις ρε; παίζουμε; μετά, πάρε εσύ αυτό, έλα!, δώστο μου, κράτα, τσαφ, τσαφ, κοίτα! πετάω, είμαι ο Σπάιντερμαν, ουώχ! έχω ένα μπρατσάκι, δεν έχω άλλο, το άλλο μου σκίστηκε, και μετά θα φύγουμε, αύριο, πότε είναι αύριο; τώρα; μετά πήγαμε και, μη φεύγεις, θέλω να πάμε σπίτι, σου αρέσει; ναι, όχι, δεν θέλω, άσε με, μα είμαι παιδάκι, θέλω να παίξω, πού είναι η γυναίκα σου; δεν έχεις γυναίκα; μα έχεις γένια, και μετά, μετά έφυγε και ζιιιουουν, τσακ, τσαφ, πάρε με αγκαλιά, κουράστηκα, κουράστηκες; πάμε στη θάλασσα, κοίτα νονέ! με το νονέ, η νονά είναι στην Αθήνα; σε παρακαλώ, άκουσέ με, και μετά, σήκω, έλα, μαμά! πότε θα πάω στο σχολείο; στο χορχόσπιτο, μπαμπά, θέλω να δω παιδικό, έλα μια αγκαλιά και ένα φιλάκι, κόλλα το, καράτε, τσαφ, ζουουουν, πάλι μακαρόνια, μπλιαχ, δεν μου αρέσει το πράσινο, τι είναι; εσύ θα έρχεσαι; έκπληξη, παραλίγο να σκοτώθηκα και μετά, σκαρφαλώνω στο δέντρο αλλά δεν σκαρφαλώνω, είναι μικρό, δώσε μου το χέρι σου, κάνει ζέστη, δεν θέλω καπέλο, και μετά, έλα να βάλουμε παπούτσια, πού είναι τα παιχνίδια σου; Μάρκο φεύγουμε, ήρθε ο παππούς, θέλω τη γιαγιά, ρε έτσι είναι, ρε εγώ, εγώ όταν αγαπάω...