Με αφορμή την αποσπασματική παρακολούθηση ενός τηλεοπτικού προγράμματος χθες και σήμερα, σε διαφορετικές ώρες και σε διαφορετικές εκπομπές έκανα τον ακόλουθη σκέψη: Ο τηλεοπτικός χρόνος "γεμίζει" και ανακατεύεται περίπου με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο βιολογικός καθαρισμός των λυμάτων πριν διοχετευθούν στη θάλασσα. Δηλαδή όλα τα σκατά, απόνερα, αποφάγια, αποκαίδια, απορρίματα εν γένει της καθημερινής μας ζωής κυκλοφορούν σε διάφορα κανάλια και μεταφέρονται σε μια κεντρική δεξαμενή. Εκεί γίνεται ο διαχωρισμός και η επεξεργασία τους για να κυκλοφορήσουν και πάλι σε άλλα κανάλια, αυτή τη φορά όμως ομαδοποιημένα, δηλαδή τα σκατά με τα σκατά, τα αποφάγια με τα αποφάγια και ούτω καθεξής, μέχρι να χωνευτούν στη θάλασσα.
Τη διαδικασία αυτή πλαισιώνουν και επιβλέπουν κάποιοι ειδικοί (σε τι;) και αποφαίνονται ότι τα σκατά αυτά δεν έπρεπε να μπουν στο ίδιο κανάλι με τα προηγούμενα, γιατί δεν είχαν υποστεί την απαραίτητη επεξεργασία ή τα απόνερα αυτά φέρουν στη σύστασή τους σωματίδια που δεν επιτρέπεται να έρθουν σε επαφή με τα σωματίδια που βρίσκονται στα αποφάγια, τα οποία κινούμενα πλησίον του καναλιού στο οποίο πλέουν τα απόνερα, εγκυμονούν κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις δεν κρύβουν και την έκπληξή τους αναφορικά με τις παρεκτροπές της συμπεριφοράς που εκδηλώνουν τα ως άνω απορρίματα και κυρίως εξαιτίας της κυκλοφορίας τους σε κανάλια που κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται. Βέβαια, όλες οι παρεκτροπές που φαίνεται να προκαλούν τις έντονες συζητήσεις είναι τελείως σκηνοθετημένες, όπως ακριβώς γίνεται και στα δελτία ειδήσεων: Πώς μπήκαν τα σκατά αυτά σε αυτό το κανάλι και κυρίως γιατί έχουν αυτό το χρώμα; μπορεί να είναι η απορία που εκφέρεται από τον ειδικό με τον ίδιο τρόπο που ένας εκφωνητής ειδήσεων, έχοντας ως πρότυπο τον τύπο του δημοσιογράφου που δεν μασάει τα λόγια του, αναμασά περίπου τα παρακάτω: Είναι να απορεί κανείς για αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα. Οι πολίτες εύλογα αναρωτιούνται πού είναι το κράτος, κ. Υπουργέ, πού είναι η πολιτεία να σβήσει τη φωτιά...
Κι έτσι γεμίζει ο τηλεοπτικός χρόνος και ανακυκλώνεται το ίδιο προιόν, το οποίο όταν απομακρύνεται από τους τηλεοπτικούς δέκτες καθαρίζεται βιολογικά, δηλαδή αναμιγνύεται με τα υπόλοιπα λύματα μέχρι να ξεχαστεί τελείως η πηγή της προέλευσής τους και να αλλοιωθεί η εξωτερική τους εμφάνιση. Τότε, δημιουργείται ένα νέο προιόν που παραπέμπει στο αμέσως προηγούμενο, εξαιτίας του ότι φέρει γνωρίσματα, χαρακτηριστικά της κατηγορίας στην οποία ανήκει. Είναι κάπως σαν τα μεταλλαγμένα καλαμπόκια που τα κίτρινα σπυριά τους είναι και το μοναδικό στοιχείο που παραπέμπει σε αυτά.
Ωστόσο, βλέπω ένα καλαμπόκι δεν σημαίνει πια ότι αυτό είναι ένα καλαμπόκι. Έτσι και ο τηλεοπτικός μας χρόνος. Βλέπω ΤιΒι δεν σημαίνει ότι ο χρόνος που περνάω μπροστά της είναι τηλεοπτικός. Το αντίθετα μάλιστα. Αυτός δεν ανακυκλώνεται ούτε καθαρίζεται βιολογικά.
Τη διαδικασία αυτή πλαισιώνουν και επιβλέπουν κάποιοι ειδικοί (σε τι;) και αποφαίνονται ότι τα σκατά αυτά δεν έπρεπε να μπουν στο ίδιο κανάλι με τα προηγούμενα, γιατί δεν είχαν υποστεί την απαραίτητη επεξεργασία ή τα απόνερα αυτά φέρουν στη σύστασή τους σωματίδια που δεν επιτρέπεται να έρθουν σε επαφή με τα σωματίδια που βρίσκονται στα αποφάγια, τα οποία κινούμενα πλησίον του καναλιού στο οποίο πλέουν τα απόνερα, εγκυμονούν κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις δεν κρύβουν και την έκπληξή τους αναφορικά με τις παρεκτροπές της συμπεριφοράς που εκδηλώνουν τα ως άνω απορρίματα και κυρίως εξαιτίας της κυκλοφορίας τους σε κανάλια που κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται. Βέβαια, όλες οι παρεκτροπές που φαίνεται να προκαλούν τις έντονες συζητήσεις είναι τελείως σκηνοθετημένες, όπως ακριβώς γίνεται και στα δελτία ειδήσεων: Πώς μπήκαν τα σκατά αυτά σε αυτό το κανάλι και κυρίως γιατί έχουν αυτό το χρώμα; μπορεί να είναι η απορία που εκφέρεται από τον ειδικό με τον ίδιο τρόπο που ένας εκφωνητής ειδήσεων, έχοντας ως πρότυπο τον τύπο του δημοσιογράφου που δεν μασάει τα λόγια του, αναμασά περίπου τα παρακάτω: Είναι να απορεί κανείς για αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα. Οι πολίτες εύλογα αναρωτιούνται πού είναι το κράτος, κ. Υπουργέ, πού είναι η πολιτεία να σβήσει τη φωτιά...
Κι έτσι γεμίζει ο τηλεοπτικός χρόνος και ανακυκλώνεται το ίδιο προιόν, το οποίο όταν απομακρύνεται από τους τηλεοπτικούς δέκτες καθαρίζεται βιολογικά, δηλαδή αναμιγνύεται με τα υπόλοιπα λύματα μέχρι να ξεχαστεί τελείως η πηγή της προέλευσής τους και να αλλοιωθεί η εξωτερική τους εμφάνιση. Τότε, δημιουργείται ένα νέο προιόν που παραπέμπει στο αμέσως προηγούμενο, εξαιτίας του ότι φέρει γνωρίσματα, χαρακτηριστικά της κατηγορίας στην οποία ανήκει. Είναι κάπως σαν τα μεταλλαγμένα καλαμπόκια που τα κίτρινα σπυριά τους είναι και το μοναδικό στοιχείο που παραπέμπει σε αυτά.
Ωστόσο, βλέπω ένα καλαμπόκι δεν σημαίνει πια ότι αυτό είναι ένα καλαμπόκι. Έτσι και ο τηλεοπτικός μας χρόνος. Βλέπω ΤιΒι δεν σημαίνει ότι ο χρόνος που περνάω μπροστά της είναι τηλεοπτικός. Το αντίθετα μάλιστα. Αυτός δεν ανακυκλώνεται ούτε καθαρίζεται βιολογικά.
No comments:
Post a Comment