Για τις επόμενες μέρες το ιστολόγιο θα φοράει μαύρα σε ένδειξη πένθους για όσα χάθηκαν στη φωτιά, όπως ενδεικτικά την κατσίκα με την οποία έπαιζε ένα παιδί στο χωριό τη στιγμή που στην πόλη τα παιδιά βλέπουν την κατσίκα ζωγραφιστή στη σελίδα ενός εικονογραφημένου βιβλίου, τη ρεματιά που είναι μια λέξη που μπορεί να μη συναντήσεις ποτέ αν δεν βρεθείς σε μια ρεματιά, το πεύκο, το κυπαρίσσι, το πλατάνι, το έλατο, το ελαιόδεντρο, το πουρνάρι, όλα ουδέτερου γένους αλλά καθόλου ουδέτερης σημασίας, το σπίτι με την εντοιχισμένη ιστορία από ντόπια πέτρα, τη θέα που πρασίνιζε τα μάτια με φυσικό τρόπο, ακόμη κι αν ήσουν καστανομάτης/α, την αγωνία, τον τρόμο, την απελπισία, το θυμό, τη λύπη και όλα τα συναισθήματα για τη διατύπωση ή περιγραφή των οποίων δεν επαρκούν οι λέξεις ή ο συνδιασμός τους σε αυτή ή σε άλλη γνωστή γλώσσα, και τέλος τον άνθρωπο που έγινε γκρι ανάμνηση χωρίς σώμα σε λιγότερο από 5 λεπτά.
No comments:
Post a Comment