Monday, November 30, 2009

Melancolia extraterrestris

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Το ξέρω ότι είναι ανώφελο να μιλάω για χρόνο εγώ, αλλά είναι κάποιες φορές που και τα σωματίδια μελαγχολούν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αισθάνομαι συχνά την ανάγκη να αλληλεπιδράσω με άλλα σωματίδια και να μεταβάλλω τη μάζα τους ή να αυξήσω τον όγκο τους ή να αλλοιώσω τη σύστασή τους σε βαθμό που να είναι πια αγνώριστα. Γνωρίζω ότι η μοίρα μου επιφύλαξε την απομόνωση σε ένα σύμπαν σκοτεινό και αφιλόξενο, όμως αυτό το σύμπαν μου δόθηκε και στην τελική θέλω να το δοκιμάσω. Ολοένα και περισσότερο σκέφτομαι ότι θέλω να αποτελέσω το αντικείμενο πειράματος σε ένα ερευνητικό εργαστήριο και σκαρφίζομαι τρόπους για να το καταφέρω. Για παράδειγμα ονειρεύομαι ότι κατοικώ στον Άρη και μηχανεύομαι τρόπους για να προσκολλήσω σε ένα διαστημόπλοιο από τον πλανήτη Γη, έτσι ώστε να μεταφερθώ με ασφάλεια σε κάποιο ερευνητικό κέντρο των ΗΠΑ και να αποτελέσω το αντικείμενο της διδακτορικής διατριβής ενός φοιτητή από την Ασία. Θέλω να πάω στην Ασία μαζί του. Θέλω να ταξιδέψω στις αποσκευές του, κι αν αυτό δεν γίνεται μπορώ να χωρέσω μέσα στο σάλιο του ή στις φωνητικές του χορδές, το ίδιο μου κάνει, και να προσγειωθώ σε μια χώρα της Ασίας που φημίζεται για την ευγενική αντιμετώπιση όλων των σωματιδίων, είτε ανήκουν σε κάποιον γηγενή είτε όχι, το ζητούμενο είναι να ζήσω με άλλους σε ομάδα, τα μέλη της οποίας θα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους διότι εμένα αυτό είναι που μου λείπει. Έχω ακούσει ότι στο Πεκίνο, τα παιδιά στο σχολείο φοράνε πράσινη ποδιά και θέλω μια ίδια ποδιά και για μένα. Γιατί εγώ το πράσινο μπορώ να το κάνω χωρίς να ενώσω το κίτρινο και το μπλε, δεν μου χρειάζονται καν τα βασικά χρώματα. Και θέλω να βρεθώ στο μάτι του κυκλώνα για να εξετάσω αν ο κυκλώνας είναι ο δίδυμος αδερφός του κύκλωπα, γιατί δεν ξέρω κανέναν άλλο με ένα μόνο μάτι. Θέλω να ακούσω την αλήθεια έξω από τα δόντια και εκεί έχει πολλούς φαφούτηδες, θεωρώ λοιπόν ότι θα είναι πιο εύκολο να πετύχω το στόχο μου. Υπάρχουν, επίσης, τόσα φρούτα με θαυμάσια φλούδα που θα μπορούσα να τα φοράω για πάντα. Και τέλος, λένε ότι το φεγγάρι πλημμυρίζει κάθε βράδυ ασημένια κύματα στη θάλασσα της Νότιας Κίνας που αποκαλύπτουν στο πήγαινε έλα όλα τα όστρακα να κοιμούνται με ένα λευκό νυχτικό πάνω σε μια χρυσή άμμο. Σε αυτήν την άμμο θέλω να αναμετρηθώ με τους τιτάνιους κόκκους και να μοιράσω λίγη από τη μελαγχολία μου στον αφρό.

No comments: